DE KLANT DE KEUZE LATEN, STAAT VERDUURZAMING IN DE WEG.

2024
Niels Willems

Maarten* noemt gewone mensen vaak 'ambitieloos gelukkig’. Een rake term. Ook omdat het een spiegel is voor hoe wij, hoogopgeleiden, onze problemen en oplossingen projecteren op anderen terwijl die niet per se onze beleving en levensopvatting delen.

Het ideaal van de meritocratische** bovenlaag is dat we iets najagen om gelukkig te zijn. Strijden om impact te maken. Iets bereiken. Zelf achter het stuur. Iemand worden.

Terwijl het idee van niet-goed-genoeg, misschien juist dè bron van ongelukkig zijn is...

Een levenswijsheid die vrij algemeen en breed bekend is bij iedereen, maar waar een kleine groep mensen toch eerst een midlifecrisis of iets dergelijks voor nodig heeft om daar achter te komen.

Dat zou alleen maar wat persoonlijk drama betekenen, ware het niet dat zij die geloven dat geluk de uitkomst is van jouw individuele inspanningen, maatschappelijk achter de knoppen zitten en dus op veel fronten het bepalen voor de rest.

Niet onwaarschijnlijk dus dat dit één van de factoren is dat leiderschap en bestuur vaak niet aansluiten op de verlangens en behoeften van velen.